Το πέρασμα στην άνοιξη στον ομφαλό της Γης και στην Αράχωβα

Της Νίκης Κουλέρμου

Είτε γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα ζούσαμε το Πάσχα στην Ελλάδα είτε γιατί πρώτη φορά θα βρισκόμασταν στον ομφαλό της Γης, δεν υπολογίζαμε ότι η εκδρομή του «Άστρα» στην Αράχωβα θα ήταν τόσο συναρπαστική. Η ομάδα πήρε στα… πεταχτά ένα μάθημα Ιστορίας από την Αρχαϊκή Εποχή μέχρι την Κλασική Ελλάδα, περπάτησε και επισκέφτηκε ιστορικά μνημεία από τη Ελληνική Επανάσταση μέχρι τη θρυλική Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής και έζησε τις παραδόσεις που δεν ξανάζησε τις μέρες του Πάσχα και της πανηγύρεως του Αϊ-Γιώργη στην ίδια την Αράχωβα.

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο Αθηνών απευθείας στους Δελφούς ήταν μια απόλαυση του όμορφου τοπίου από καταπράσινα βουνά και πεδιάδες. Δυόμισι ώρες ξενάγησης στο Μουσείο των Δελφών και στη συνέχεια στον αρχαιολογικό χώρο και κανείς δεν παραπονέθηκε για κούραση… Εδώ έσμιγε η μυθολογία με την πραγματικότητα… Για πολλούς αιώνες οι Δελφοί αποτελούσαν το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού. Καθόλου τυχαίο, αφού οι Δελφοί όχι μόνο έδωσαν διέξοδο στις ασφυκτικές πολιτικοκοινωνικές συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί στην κυρίως Ελλάδα, αλλά δημιούργησαν και σημαντικούς δεσμούς με τις νέες αποικίες, αποτελώντας πόλο μεγάλης επιρροής σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Οι πληροφορίες του Ηροδότου για χρησμούς που δόθηκαν από το Μαντείο των Δελφών σε βασιλείς μη ελληνικών περιοχών, όπως ο Μίδας της Φρυγίας, ο Γύγης και ο Κροίσος της Λυδίας και ο Άμασις της Αιγύπτου, δείχνουν διεύρυνση της ακτινοβολίας του μαντείου σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.

Πάνω από το Μαντείο των Δελφών και το ιερό του Απόλλωνα υψώνονται επιβλητικά οι Φαιδριάδες Πέτρες, δύο απόκρημνα υψώματα στη νότια πλευρά του Παρνασσού, στους πρόποδες των οποίων βρίσκονται τα ερείπια του Γυμνασίου των Δελφών. Πιο πάνω το ιερό ναό του Απόλλωνα και πιο πάνω το θέατρο…

Στο Μουσείο, μαθητές και φοιτητές καταγράφουν τα εκθέματα και προσπαθούν να τα συνδέσουν με την Ιστορία, την Αρχαία Ελλάδα. Το ίδιο και μεις…

Αυτά τη Μεγάλη Παρασκευή.

Την επόμενη μέρα η εκδρομή περιλαμβάνει Ναύπακτο, Γαλαξίδι και Ιτέα. Πανέμορφη η Ναύπακτος, θυμίζει λίγο τις παραλιακές πόλεις της Λάρνακας και της Λεμεσού. Με τα εστιατόρια, τα καφέ κατά μήκος της παραλίας και από κάποιο σημείο να φαίνεται η μεγάλη γέφυρα του Ρίου- Αντιρίου. Στην περιήγηση απολαύσαμε το Ενετικό λιμάνι, με θέα το ιστορικό κάστρο της πόλης και τον Πατραϊκό κόλπο, και τα πλακόστρωτα σοκάκια που συνθέτουν ένα γοητευτικό σύνολο. Ξεναγηθήκαμε στο ανδρικό μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Στη μονή λειτουργούν ραδιοφωνικός σταθμός και ένα πολύ αξιόλογο αγιογραφείο.

Τη Μέρα του Πάσχα την απολαύσαμε εξ ολοκλήρου την Αράχωβα. Κτισμένη στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού και με θερμοκρασία που ξεπερνούσε τους 25 βαθμούς Κελσίου, μας αγκάλιασε με τη μοναδική επιβλητικότητα του οικισμού της αλλά και με τη φιλοξενία των ανθρώπων της. Τους βρήκαμε να ψήνουν κατά ομάδες τον παραδοσιακό οβελία στις μικρές πλατείες του «ραχότοπου». Παράξενα καθώς ήταν τα κάρβουνά τους φαίνονται να μην είναι δυνατόν να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Ωστόσο οι άνδρες που βρίσκονται δεξιά και αριστερά της σειράς των πέντε – δέκα αρνιών μάς διαβεβαιώνουν ότι σε 4 ώρες το έδεσμα θα είναι έτοιμο. Τα κάρβουνα προέρχονται από τα κλαδέματα των αμπελιών, γνωστά στην Κύπρο ως «κλιματζήδες». Σε μια άλλη γειτονιά στήνεται χορός τρικούβερτος με νταούλια και ζουρνάδες. Το διασκεδάζει ο κόσμος. Πιο πολύ, ωστόσο, οι Αραχωβίτες διασκεδάζουν την επόμενη μέρα, με τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου. Τρεις ημέρες πανηγύρι. Την πρώτη νύκτα ολόκληρο το χωριό -στην κυριολεξία πάνω από 1.000 άτομα, νέοι, μεσήλικες, παιδιά- ντυμένοι με παραδοσιακές στολές κατεβαίνουν σε δύο σειρές, δεξιά και αριστερά του δρόμου, με τη συνοδεία φιλαρμονικής από τον ναό και διασχίζουν την πόλη. Πίσω και η εικόνα του Αγίου Γεωργίου με το ιερατείο και τον μητροπολίτη της περιφέρειας. Στο τέλος και πάλι νταούλια και ζουρνάδες σε κάθε πλατεΐτσα και διασκέδαση μέχρι τις πρωινές ώρες.

Τη Δευτέρα του Πάσχα αλλάζουμε εικόνες και τοπία. Ανεβαίνουμε από τον Εθνικό Δρυμό του
Παρνασσού προς την Πάνω Αγόριανη, ή Επτάλοφος όπως λέγεται, το διαμάντι του Παρνασσού. Τα στενά δρομάκια της Πολίχνης μόλις που χωρούν το λεωφορείο για να περάσει. Πνιγμένη στο πράσινο, με έλατα, πλατάνια, καρυδιές και κερασιές να συνθέτουν ένα απαράμιλλης ομορφιάς φυσικό τοπίο. Πιο κάτω ένας παραμυθένιος καταρράκτης σουμάρει την αποζημίωση για τη δυσκολία και την αγωνία μας να διασχίσουμε την Πολίχνη με το λεωφορείο…

Στο Χάνι της Γραβιάς όμως ζούμε πραγματικά το «Ελευθερία ή Θάνατος». Εκεί ο οπλαρχηγός Οδυσσέας Ανδρούτσος, το λιοντάρι της Ρούμελης, μαζί με άλλους 117 πολεμιστές κλείστηκε στο Χάνι της Γραβιάς και χάρισε στην Επανάσταση του 1821 μία από τις πιο δοξασμένες μάχες, που τον επέβαλε ως τον στρατιωτικό αρχηγό της Ρούμελης. Η νίκη του Ανδρούτσου στη Γραβιά έσωσε την Επανάσταση από βέβαιο κίνδυνο, καθώς ο Ομέρ Βρυώνης με 8.000 άνδρες βάδιζε ακάθεκτος προς την εξεγερμένη Πελοπόννησο. Γι’ αυτή τη μάχη, όπως και το άδοξο τέλος του οπλαρχηγού, την προδοσία και τη δολοφονία του Ανδρούτσου, τα λέει πολύ καλά ο συνταξιδιώτης μας και ιστορικός Γιαννάκης Κολοκασίδης.

Το ίδιο αναλυτικός και παραστατικός και στην περιγραφή της ξακουστής ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου, της σημασίας της για την τροπή του αγώνα της αντίστασης της νεότερης Ελλάδας κατά της ναζιστικής κατοχής.

Ήταν η μοναδική φορά που συνεργάστηκαν ο ΕΛΑΣ, υπό τον Αρη Βελουχιώτη, και ο ΕΔΕΣ, υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα, υπό τον συντονισμό Βρετανών πρακτόρων, εναντίον κυρίως ιταλικών και γερμανικών δυνάμεων που υπεράσπιζαν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου και παρεμπόδισαν τη μεταφορά πολεμοφοδίων του γερμανικού στρατού προς τη Β. Αφρική και το Ελ Αλαμέϊν. Ήταν η περίπτωση που ο Ζέρβας με επιστολή του προς τον Βελουχιώτη αναγνώρισε ότι η ανατίναξη της γέφυρας ήταν δική του επιτυχία…

Και από το Γοργοπόταμο την επόμενη μέρα στο Δίστομο, ένα ολόκληρο χωριό που ξεκληρίστηκε από τους φασίστες. Τη θηριωδία του Διστόμου θυμήθηκε πρόσφατα ο μητροπολίτης Χίου, όταν δεν επέτρεψε την κατάθεση στεφανιού από χρυσαυγίτη βουλευτή στον Αγιο Μηνά για την επέτειο της σφαγής του 1822, λέγοντας ότι η αγάπη του για το έθνος δεν του επιτρέπει να κάνει διαχωρισμό των ιστορικών γεγονότων. Εκεί στο Δίστομο χάθηκε το 1941 και ο παππούς του…

Επιστρέφουμε στην Κύπρο κουβαλώντας μια γλυκόπικρη γεύση, αφού από την ελληνική ιστορία που έγραψε ο ελληνικός λαός, συμβάλλοντας στο παγκόσμιο πολιτικο-κοινωνικό γίγνεσθαι, βρίσκουμε το νησί μας που υπομένει ακόμα την τουρκική κατοχή. Με γεμάτες όμως τις μπαταρίες από το οξυγόνο του Παρνασσού και την ομορφιά της ελληνικής γης και των ανθρώπων της. Η άρτια οργάνωση της εκδρομής του «Άστρα» σε συνεργασία με το τουριστικό γραφείο TOP KINISIS και των συνεργατών του στην Ελλάδα (της κας Μαρίας και του κ. Παύλου) έχει διασφαλίσει ήδη την προτίμηση των φίλων του σταθμού για το επόμενο ταξίδι!


https://dialogos.com.cy/to-perasma-stin-anoixi-ston-omfalo-tis-gis-kai-stin-arachova/