Άσχημη ημέρα η σημερινή για τους ανθρώπους που σε γνώριζαν και σε αγαπούσαν Λάμπρο ...
Ήσουν χρόνια μακριά από το χωριό σου, από τοσπίτι σου... τους ανθρώπους που αγαπουσες και σε αγαπούσαν ....
Θα έρθω σύντομα ... Είμαι καλύτερα έλεγες ..
Πόσο είχες υποφέρει από μικρό παιδί χάνοντας την μητέρα σου και μεγαλονοντας με την γιαγιά σου την Μαριώ??
Τέλειωσες το σχολείο και έφυγες για Ιταλία... Την Περούτζια... Να σπουδάσεις... Δουλεύοντας με πολλές στερήσεις κατάφερες να τελειώσεις κτηνιατρική... Δούλευες στο πανεπιστήμιο... Βοηθούσες όπως βοήθησαν κι εσένα... Όμως η μοίρα δεν είχε τελειώσει μαζί σου...
Υπέφερες μέχρι τελευταίας στιγμής. Αλλά η αισιοδοξία σου και η ελπίδα σου δεν σε άφηνε ποτέ... Θα έρθω είμαι καλύτερα... Όλο έτσι έλεγες συνέχεια...
Καλό ταξίδι Λάμπρο και καλό παράδεισο να έχεις...
Εμείς θα σε έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά μας και στην σκέψη μας αγαπημένε μας θείε... Έτσι σε λέγαμε και πάντα σε περιμέναμε...
Από Γεωργία και Ζήση Γεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου